الکل و هر چیزی که هشیاری رو مختل کنه
من اونقدرا مذهبی نیستم
در جوانی به خاطر مذهب و الان به خاطر درکم از مضرات مصرفش سمت این ممنوع جات نمیرم
الکل مهار رو از رفتار ارادی برمیداره
یه چیزایی رو هویدا میکنه
چیزایی که مخفی کردی
حالا سوال من اینه تو اون شخصیتی هستی که نشون میدی یا هیولایی که در درونت سرکوب میکنی
مسائل ساده میتونن من رو غمگین کنن
پیرمرد 83 ساله بچه دار شد
همسرش یه خانوم ۳۰ ساله س که مشکل حرکتی داره
اینو روزنامه نوشته که به قدرت مردانگی و فرزند آوری پیرمرده استناد کنه؟
جدای از شوخی های مستهجنی که در مورد این مسئله میشه
من به اون خانوم فکر میکنم
اینکه مگه تقصیر خودش بوده که مشکل حرکتی داره اصلا مشکل داره آیا واقعا انتخابش این بوده که با یه پیرمرد ازدواج کنه؟ حتی ازش بچه دار هم بشه
اصلا واقعا می‌خواسته ازدواج کنه؟
اون بچه چی
وقتی مدرسه بره باباش زنده س؟
اگه شوخی هایی که در موردش میکنن به گوشش برسه ، خورد نمیشه؟
خرج زندگیشون رو کی میده؟
هردو کلی بیماری دارن ، بدون شغل و مستمری
یه پاراگراف ساده گوشه ی روزنامه که خیلی ها رو به وجد میاره باعث میشه من مدت طولانی غمگین بشم به همین سادگی
اگه اشنا یا دوست نزدیکم بابت یه بیماری ازم مشاوره بگیره همونطور باهاش حرف میزنم که با یه بیمار عادی حرف میزنم؟
مسلما نه
در مورد دوست و آشنا من به حداقل مداخلات بالینی معتقدم ترجیحم بر درمان های غیر داروییه یاکمترین و ساده ترین دارو ها
اما وقتی بیمار غریبه س و باید اعتمادش رو جلب کنم واسش فیلم بازی کنم و تحت تاثیر قرارش بدم قضیه فرق میکنه
برای مثال مادربزرگم میگه زانوم درد میکنه بعد معاینه و سوال در مورد علایم هشدار واسه درمان ، انقباض استاتیک و دینامیک بهش یاد میدم توصیه به فیزیوتراپی میکنم . دوستم همین شکایت رو پیشم بیاره ؛ میگم ولش کن خودش خوب میشه . اما وقتی پشت میز یه کلینیک خصوصی بشینم یه نسخه ی پونصدهزارتومنی باید واسه بیمار بنویسم کلی مکمل غضروف ساز بی اثر و ویتامین کم اثر ... طرف فکر کنه حق ویزیتی که داده الکی نبوده دکتره یه چیزی حالیشه
اصلا این ماجرا شوخی نیست
از جو پزشک ستیزی که تو کشور هست بدم میاد
یکی دیگه خورده و برده و اذیت کرده همون رو میپرستن.... دادش رو سر ما میزنن
نتیجه ش چی شد
کاری که دوست داشتم و توش نسبتا خوب بودم رها کردم
من یه زمانی پزشک اورژانس بودم . شغل بود و منبع درامدم حساب میشد . سخت بود اما عشق بود مفید بود
رهاش کردم
درامدش دیر شد ازش کم کردن تا پشت میز نشین ها و ستادی ها راضی تر بشن .اونایی که به اسم دور کاری و حق کرونا تو خونه نشستن و درامدشون بیشتر هم شد
خب زندگی هیچوقت عادلانه نبوده
برخوردهای بی رحمانه دیدم ناسپاسی دیدم.
عطا و لقا و هر کوفت و زهرماری بود رها کردم .
الان هم کار میکنم ساعات کاریم بیشتره
درامدم هم بیشتره
کار اسونتر ؛ مراجعینی که میدونن باید مواظب رفتارشون باشن
امنیت برقرار ؛ احترام زیاد
دیگه شبا لازم نیست بیدار بمونم یا با یه چشم باز بخوابم
اما این چیزی نبود که من بخاطرش خودم رو اماده کرده بودم
مهربانی که تو دوره استاجری و اینترنی دنبال کسب مهارت و دست به عمل بودن بود دیگه همه چی رو غلاف کرده
من دیگه پزشک اورژانس نیستم
مهربان دیگه روپوش نمیپوشه . اداری و رسمی و ادکلن زده .
کمتر پیش میاد کار درمانی انجام بدم اما راضی ام
باید مدیریت استرس رو در خودم تقویت کنم
انتقاد پذیریم رو بهتر کردم
سعی میکنم خودم رو صبور نشون بدم حتی اگه آمپر چسبوندم و عصبانی ام
پوست کلفت بودن صفت خیلی خوبیه . اینکه آپاتیک باشی و به چیزی واکنش ندی مخصوصا به (( نه )) شنیدن
